Κ Κοτζιάς: Ελλάς ο πόλεμος και η δόξα της [ΑΘΗΝΑ-1947]  

Επιμνημόσυνος λόγος του αντισυνταγματάρχης πεζικού Ιωάννη Καραβία, υπέρ του ήρωος Δωδεκανησίου υπολοχαγού Αλεξάνδρου Διάκου :

«Αείμνηστε Λοχαγέ Διάκε, Την 31 ην Οκτωβρίου 1940 ήτανε μια παγερή βραδιά όταν σε συνάντησα στις βουνοπλαγιές της Ζούζουλης, στη διάβαση του Γράβου.

Ήτανε η ώρα 9 το βράδυ- τις κρίσιμες εκείνες στιγμές για την πατρίδα μας- και σκοτεινιά βαριά.

Έτρεξαν όλοι οι αξιωματικοί της διλοχίας του 4ου Συντάγματος που ήρχετο από τα Γρεβενά - προς ενίσχυσιν του αποσπάσματος Δαβάκη- κοντά μου να μάθουν τα νέα.

Ξαφνικά με πιάνει από το χέρι σφιχτά, ένας ψηλός και ωραίος νεαρός αξιωματικός και με ρωτά:

-Κύριε ταγματάρχα δεν είσαι συ ο διμοιρίτης στη Σχολή Ευελπίδων;

Αμέσως ανεγνώρισα το ζωηρό Δωδεκανησόπουλο το λεβεντόκορμο εύελπι Αλέξανδρο Διάκο.

-Ναι εγώ είμαι του απάντησα.

Και γυρίζω προς όλους για να τους καθησυχάσω και τους είπα: Αι επιχειρήσεις πάνε καλά.

-Την ξέρουμε την απάντηση μου απήντησε. Αύριο όμως θα τους δείξουμε των Μακαρονάδων. Και πλησιάζοντάς με στο αυτί μου είπε: «Μια χάρη θέλω: Να βάλεις εμένα μπροστά..»

• Προηγούμενο
• Επόμενο