




- Οἱ Χαιρετισμοί εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον
- ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟ
- ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ-ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
- ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΚΕΡΙ, ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ;
- ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ
- Άγιος Νικόλαος ο εκ Μετσόβου.
- Βίος καὶ Πολιτεία τῶν Ὁσίων Πατέρων Ἡμῶν Νεκταρίου καί Θεοφάνους, τῶν Ἀψαράδων. Κτιτόρων Ἱερᾶς Μονῆς Βαρλαάμ


Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. (Μία θλιβερή ιστορία από την κατοχή που όμως πρέπει να την ξέρουμε και αυτή. Μία από τις πολλές του καιρού εκείνου)
Κάθε πού θ’ άνέβαινε γιά διακοπές στό χωριό τού παππού ή Ελένη, θά περνούσε πάντα κι' άπό τό άρχοντόσπιτο τής θείας-Κωνσταντίας. Ποιος δέν τήν ήξερε έκεϊ έπάνω τήν παλιά άρχόντισσα, μέ τό προγονικό καπετανόσπιτο, τό πάντοτε άνοιχτό γιά περαστικό καί γιά φτωχό καί γιά ξένο!...
Ετούτο τό πυργόσπιτο, ήτανε κάτι άλλο! Μιά ιστορία ολοζώντανη, άληθινή! Μ’ όλα τά παλιά καί τά περασμένα, χρυσογραμμένα στήν καρδιά τής Θείτσας, πού στεκε εκεί, φυλαχτής σέ τούτο, τό σωστό Μουσείο, σπιτικό της! Κι ήξερε τήν ιστορία γιά τό κάθε τί κι είχε νά διηγιέται γιά όλα: Τίς παλιές τις φορεσιές, τά σπαθιά καί τά γιαταγάνια τά κρεμασμένα ολόγυρα στούς τοίχους, χίλια-δυό άσημοσκάλιστα τού σπιτικού στολίδια, κορνιζομένα μετάλλια καί παράσημα, φωτογραφίες σέ βαριές κορνίζες άρχοντοπαππούδων, άρχοντογιαγιάδων... Καπετάνιους μέ τίς σπάθες, κάποιους τής γενιάς σεβάσμιους παπάδες,... δόξες περασμένες- μνήμες άγαπητές!
Ανάμεσα σέ όλ’ αύτά, έχει ξεχωρίσει ή Λένα μιά φωτογραφία, πού δέν έτυχε ποτέ ως τώρα ν’ άκούσει τήν ιστορία της. Κι όλο άναρωτιέται:
-Ποιά νά ναι τάχα αύτή ή όμορφη κοπέλλα, μέ τίς καταστανό-ξανθες πλεξούδες, στεφάνι γύρω στό κεφάλι της, τ’ ώραϊο, σεμνό φουστάνι καί τό χρυσό της σκαλιστό σταυρό, μοναδικό της στόλισμα;
Ποιά νά ναι;... Άχ, αύτή ή γλύκα ή χυμένη στή θωριά της! Ή ματιά της ή άστραφτερή, ή λεβεντοσύνη, ή άρχοντιά πού λάμπει στά σεμνά της χείλη!... Σήμερα δέν κρατιέται! θά ρωτήσει!
Καί νά! Ή καλή γερόντισσα, παίρνει στά χέρια τή φωτογραφία, τή φιλεί, καί καθιστή στήν πολυθρόνα άρχινά τήν πικρή ιστορία:
Για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που πλησιάζει.
Αναρτούμε μερικά ποιήματα ως βοήθημα για Δασκάλους και Καθηγητές που αυτές τις μέρες προετοιμάζουν τα παιδιά για τις σχολικές εορτές της 28ης Οκτωβρίου.
ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ
Σε σας που ένα πρωινό
ψυχρές, σας ξύπνησαν σειρήνες,
μ’ ένα χαμόγελο πλατύ,
ντυθήκατε μες το χακί
για να φυλάξτε Θερμοπύλες !
Σε σας που ένα πρωινό
θέριεψε ο ήχος μιας καμπάνας,
με ένα τραγούδι στο σταθμό
τραβώντας για το μέτωπο
κι όπλο σας την ευχή της μάνας !
Σε σας που ένα πρωινό
ψυχρές ηχήσαν διαταγές ,
μακριά ακόμα η κορφή,
τρύπιο απ’ το κρύο το κορμί,
ζόρικες του άνεμου οι ριπές!
Σε ευχαριστουμε για οσα πνευματικά προσφέρες στην Ελλάδα μας
.." Άγιε Γέροντα μας, Αγιε Ήγουμενε ποτε δεν θα ξεχάσουμε τα λογια σου
Να κάνετε τον Σταυρό σας πάντα είναι ομολογία πίστεως "...
Σε ευχαριστουμε για οσα πνευματικά προσφέρες στην Ελλάδα μας.
Η Παναγία σε έχει στην αγκαλιά της τωρα πήγες εκει
που τοσο αγαπούσες και υπηρέτησες εδω στην γή...
Τα Μελλοντικά Γεγονότα όπως τα αναφέρει ο Μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος
Το Άγιο Όρος (θα το δείτε αυτό, εγώ δεν θα ζω),με τις πρεσβείες της Θεοτόκου, μια μέρα θα «δώσει» τούς Ευαγγελικούς κήρυκες, προκειμένου να Ευαγγελίσουν όλη την ανθρωπότητα, ύστερα από τον μεγάλο σπαραγμό και την μεγάλη καταστροφή, πού μας περιμένει και την οποία θα φτιάξουμε μόνοι μας...
Το πρώτο και το τελευταίο πολεμικό ανακοινωθέν 1940-1941...
Ανακοινωθέν
Βάλε ν’ ακούσεις στο YouTube το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν της 28ης Οκτωβρίου του 1940.
Αι ημέτεραι δυνάμεις, αμύνονται του πατρίου εδάφους.
Όχι δε χρειάζεται να κάνεις εικόνα τον εαυτό σου Δευτέρα πρωί, κολλημένος στην κίνηση, να το ακούς ξαφνικά από το ραδιόφωνο και να αναρωτιέσαι τι σημαίνει πόλεμος.
Άκουσε προσεχτικά τον εκφωνητή. Οι λέξεις βγαίνουν μία μία από το στόμα του, σαν η κάθε μία από αυτές να κουβαλάει ένα νόημα πιο μεγάλο κι από μια βιβλιοθήκη. Κάθε λέξη είναι ι ένας τόμος, ένα βιβλίο ιστορίας ή ένα παραμύθι της γιαγιάς μας, ή μια ιστορία που ακούσαμε στην εκκλησία, στο κήρυγμα, την Κυριακή.
Μεταδίδομεν το πρώτον ανακοινωθέν του Ελληνικού Γενικού στρατηγείου. Χτες ήμασταν αγρότες, ψαράδες και δάσκαλοι, γιατροί, φαρμακοποιοί κι έμποροι. Σήμερα το πρωί γινόμαστε στρατιώτες.
Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις, με τη δύναμη του σίδερου και τις φωτιάς, με τα τανκς και τα αεροπλάνα, προσβάλλουσιν από της 5:30 πρωινής της σήμερον τα σπίτια και τις αυλές μας, τα χωράφια, τις ελιές μας, τα ξωκλήσια, τα σχολειά μας. Και τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Τα βουνά μας και τα ποτάμια μας. Τα γάργαρα νερά. Τις οξιές. Τα πλατάνια. Τα γεφύρια, τα πετρόχτιστα σπίτια, τα μοναστήρια, τα πεζούλια και τις πλατείες που τα είχαμε ασπρίσει για να γιορτάσουμε νοικοκυρεμένοι τον αη Δημήτρη.
Αι ημέτεραι δυνάμεις…
Δεν τολμάς εύκολα να χρησιμοποιήσεις μια τέτοια λέξη. Θα μπορούσες να πεις ο ελληνικός στρατός, οι στρατιώτες μας, κάτι άλλο τελοσπάντων πιο συγκεκριμένο. ‘Όχι όμως. Αι ημέτεραι δυνάμεις κρύβουν από πίσω μια ολόκληρη πατρίδα. Άκου καλά τι είπε εκείνη τη μέρα ο άνθρωπος: οι δικοί μας. Σα να λέει, τα παιδιά μας. Κομμάτι από το σώμα το δικό μας, εμείς, εσύ κι εγώ. Οι ημέτεροι. Δε χρειάζεται να σου τους περιγράψω καλύτερα. Σε λίγο θα ‘σαι ένας απ’ αυτούς.
Αμύνονται του πατρίου εδάφους. Τι μας νοιάζει που ακριβώς γίνονται οι μάχες. Τι μας νοιάζει τι θα κάνουμε μετά, τι θα βγάλει αυτός ο πόλεμος. Τώρα ακούς τα βασικά. Άμυνα κάνουμε αδερφέ. Δε ζητήσαμε τίποτα παρά μόνο τον ουρανό μας, το χώμα, τη ρίζα και το δέντρο μας, κι ας μη δίνει το γλυκύτερο καρπό. Το χώμα για τον τάφο του παππού μου μόνο. Για το χώμα αυτό αμύνομαι.
Πρωί πρωί κολλημένος στην Κηφισίας, δόξαζε το Θεό που στο ράδιο δεν ακούς πολεμικό ανακοινωθέν. Άκου τα μαντάτα στο ράδιο, πάνω κάτω τα ίδια λένε. Κάποιες δυνάμεις προσβάλουν και σήμερα τα ημέτερα σπίτιa και τις ημέτερες αυλές, και τα ημέτερα σχολειά και τις ημέτερες εκκλησιές. Και αι ημέτεραι δυνάμεις τι κάνουν; Εδώ είναι το θέμα.
Το χτύπημα της θύρας του Παραδείσου.
Στο χτύπημα της θύρας του Παραδείσου βαριά αντήχησε η ερώτηση:

- ΕΓΩ! Απάντησε ο ασκητής
Η πόρτα έμεινε κλειστή.
Καμιά φωνή από πουθενά.
Έφυγε πάλι για την έρημο....
Υποβλήθηκε σε νέες πνευματικές ασκήσεις και ξαναγύρισε.
και στο ερώτημα “ποιος είναι” αυτή τη φορά απάντησε:
-ΕΣΥ! ....Η πόρτα άνοιξε διάπλατα.
Είχε ανακαλύψει ποιο ήταν εκείνο που την κρατούσε κλειστή.
Ήταν το ΕΓΩ του εγωιστή ανθρώπου που έπρεπε
να αντικατασταθεί, με το ΕΣΥ του Χριστού.....
Ξέρεις τι είναι παιδεία;
Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στο δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ.
Παιδεία είναι το να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεται το μέσα σου για το κοινό καλό.
Για το ωραίο και τη σωτηρία του.
Σελίδα 20 από 21