Και μας πιάνει τότε ντροπή για την ολιγοπιστία μας!
Μια φτωχιά γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια. «Πως θα ’θελα να είχα ένα τσαμπί απ’ αυτά!» είπε μέσα της.
Εκείνη τη στιγμή, περνούσε ο νοικοκύρης του αμπελιού. Τη χαιρετά και της λέει:
-Κυρούλα, θα ’θελες κανένα σταφύλι;
Και στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ’ αμπέλι για να κόψει.
Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί. Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει και με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει. Μα να! Την ίδια στιγμή, κρατώντας ένα πανέρι με διαλεχτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της και της λέει χαμογελώντας:
Περισσότερα...
!
Γιατί δεν μου είπες για τον Ιησού;
Οἱ δικαστικοὶ λειτουργοὶ τοῦ ΣτΕ εἶναι σωφρονέστεροι τῶν Ἀρχιερέων καὶ τῶν θεολόγων
Σχόλιο δικο μας: Να προωθηθεί και να διαβαστεί οπωσδήποτε από όλους τους Αρχιερείς και τους προισταμένους της διοικούσας Εκκλησίας.
Ἀπορῶ πῶς θὰ συναντήσητε τὸν Χριστὸν εἰς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν καὶ τί ἀπολογίαν θὰ δώσητε, τόσον Ὑμεῖς, ὡς καὶ οἱ ὅμοια μὲ Ὑμᾶς φρονοῦντες.
Γράφει ὁ Ἱερομόναχος Δαμασκηνός
ὁ τοῦ φιλαδέλφου, τ.Ἀρχιγραμματεύς Ἱ. Κοινότητος
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 13-26/9/2019
Τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ἀλεξανδρουπόλεως
κ.κ. ΑΝΘΙΜῼ εἰς Ἀλεξανδρούπολιν.
Ἀρ. Πρωτ. 26.
Κοινοποίησις τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Σεβασμιώτατε,
παρακολουθῶ, τώρα καὶ χρόνια, τὰς συνεντεύξεις Σας, σχετικῶς μὲ θεολογικὰ καὶ Ἐκκλησιολογικὰ θέματα καὶ μετὰ θλίψεως διαπιστώνω, ὅτι αὗται δὲν συνᾴδουν μὲ «τὰς τῶν ἁγίων θεοπνεύστους Θεολογίας καὶ τὸ εὐσεβὲς τῆς Ἐκκλησίας φρόνημα».
Εἰδικώτερον παρηκολούθησα τὰς θέσεις καὶ ἀπόψεις Σας, ἀναφορικῶς μὲ τὸ μάθημα τῆς διδασκαλίας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν, ὡς καὶ τὰς ἐνεργείας Σας, νὰ ἱδρυθῆ ἐν μέσῳ Ὀρθοδόξῳ Θεολογικῇ Σχολῇ τῆς Θεσσαλονίκης, «Τμῆμα Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν».
Ὡς ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, γνωρίζω, ὅτι τῷ καιρῷ τῆς φοιτήσεώς μου, ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ δὲν ἔδιδε πτυχίον εἰς ἑτεροδόξους, εἰς μὴ μόνον εἰς Ὀρθοδόξους φοιτητάς.
Ἀπορῶ πῶς συμβιβάζετε τὴν Ἀρχιερατικήν Σας συνείδησιν, ὡς διάδοχος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, μὲ τὰς θέσεις καὶ ἀπόψεις αὐτάς, ἐν σχέσει μὲ τὴν ἐντολὴν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου: «πορευθέντες… διδάσκοντες τηρεῖν… καὶ βαπτίζειν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγ. Πνεύματος».
Σᾶς ἤκουσα, παλαιότερον, ἐκφωνοῦντα ἀπὸ διφθέρας, διάλεξιν εἰς τὴν Μητρόπολίν Σας, καθ’ ἥν εἴπατε πράγματα ἀθεολόγητα, τὰ ὁποῖα δὲν θὰ ἔλεγε ποτὲ ὁ τελευταῖος πρωτοετὴς φοιτητὴς τῆς Θεολογίας, εἰς ἐκκλησιολογικὰ θέματα, ἀναφορικῶς μὲ τοὺς αἱρετικῶς φρονοῦντας ἑτεροδόξους. Ἐνθυμοῦμαι ὅτι μὲ μίαν ταχυτάτην κίνησιν ἐξήλθατε τῆς αἰθούσης, ἵνα μὴ δεχθῆτε προφανῶς ἐρωτήσεις.
Περισσότερα...
ΜΟΡΦΟΥ: ΘΑ ΜΑΣ ΒΑΛΟΥΝ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΣΤΟΝ ΚΡΟΤΑΦΟ! ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ!
Προφητική έκκληση στον πολιτικό κόσμο της Κύπρου και της Ελλάδας έκανε πρόσφατα σε κήρυγμά του (18-2-2018) ο γνωστός Μητροπολίτης Μόρφου κ.κ. Νεόφυτος, που είχε την ευλογία σαν νέος να γνωρίσει και να συναναστραφεί με τους πλέον φωτισμένους Γέροντες των καιρών μας, που αγιοκατατάχτηκαν πρόσφατα, όπως Ιάκωβος Τσαλίκης, Πορφύριος, Παΐσιος και άλλους ακόμη εν ζωή και εν κρυπτώ Αγίους.
Ο Μητροπολίτης της κατεχόμενης Μόρφου, προειδοποιεί με στεντόρεια φωνή, ότι ο Ερντογάν και η παρέα του θα παίξουν το παιχνίδι του εκφοβισμού, όπως το άρχισαν με την παρεμπόδιση των ερευνών της Ιταλικής ENI!
Και θα το παίξουν τόσο δυνατά, ώστε θα είναι σαν να μας βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο, με σκοπό να εκφοβίσουν και τον λαό, αλλά κυρίως τους Πολιτικούς μας, για να υπογράψουν άρον άρον "λύση" θανάτου για την Κύπρο!
Ο Πανιερώτατος, αποκαλύπτει πως η Παναγία εμποδίζει τον Ερντογάν να πάει παρακάτω (π.χ. εισβολή ή πόλεμο), πράγματα που θα γίνουν μόλις πέσει από την εξουσία της Τουρκίας! Αυτό θα είναι το "Σημείο"...
Τότε θα γίνουν τα "μεγάλα", αλλά και πάλι πρέπει να έχουμε ελπίδα στον Θεό! Η Κύπρος όμως θα έχει και τότε μεγάλη προστασία! (σ.σ. Η Ελλάδα θα δεχθεί εισβολή https://www.youtube.com/watch?v=OWL79...)
Με την Εξομολόγησή μας, αλλάζουμε στρατόπεδο... Βοηθάμε τον εαυτό και την πατρίδα μας. Ανοίγουμε πόρτα στον Παράδεισο! Εμποδίζουμε τον δρόμο των Τούρκων!
Πρόσωπα πού δέν εὑρίσκονται σέ ἀγαθή σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, μποροῦν νά μνημονευθοῦν στήν Προσκομιδή;
Πρόσωπα πού δέν εὑρίσκονται σέ ἀγαθή σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, μποροῦν νά μνημονευθοῦν στήν Προσκομιδή;
Τι νύχτα ήταν εκείνη! Μου είναι αδύνατο να τη διηγηθώ. Πόσο μας αγαπά ο Κύριος!
…Θυμάμαι τι μου συνέβη, όταν για πρώτη φορά με αληθινή συντριβή για τις αμαρτίες μου πήγα για εξομολόγηση. Όλη η ζωή που έζησα ορθώθηκε μπροστά μου ως αδικία από την αρχή ώς το τέλος. Όταν συνάντησα τον ιερέα, δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου από τη θλίψη, τα δάκρυα, τον καρδιακό πόνο, αλλά μόνον έκλαιγα.
Και πιστέψτε με, πριν ακόμη αρχίσω να μιλώ για τις αμαρτίες μου, ο Ίδιος ο Κύριος «εξήλθε προς συνάντησίν μου» και έπεσε στον τράχηλό μου και με καταφίλησε, και ήμουν γι’ Αυτόν αγαπητός, χωρίς να περιμένει από μένα πότε θα πω «συγχώρησον», όπως και στην παραβολή ο άσωτος είπε «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου», όταν ήδη ο Πατέρας τον δέχτηκε στην αγκαλιά Του.
Κατηγορούσα τον εαυτό μου για όλα. Ο Κύριος όμως δεν πρόφερε ούτε ένα λόγο μομφής× μόνο χαιρόταν «ότι ο υιός αυτός απολωλώς ην και ευρέθη, νεκρός ην και ανέστη». Τι νύχτα ήταν εκείνη! Μου είναι αδύνατο να τη διηγηθώ. Πόσο μας αγαπά ο Κύριος!
- Γέροντας Σωφρόνιος
Κολακευόμεθα νά γίνεται γνωστό, ὅτι δώσαμε αὐτό ἤ ἐκεῖνο ἤ τό ἄλλο.
Νά μήν τό μάθει κανείς!
Μία συγκινητική αληθινή ιστορία από τον μακαριστό Αρχιμ. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Τα λόγια μας, απλά περιττά...
Αὐτή τή στιγμή μοῦ ἔρχεται στή μνήμη μου τό παράδειγμα μιᾶς πολύ ἁπλῆς γυναίκας τοῦ λαοῦ, πού εἶχα συναντήσει στό ἐξωμολογητάριο, πρίν ἀπό πολλά χρόνια. Δέν τήν γνώριζα, οὔτε τήν γνωρίζω· οὔτε ἄν τή δῶ στό δρόμο θά τή θυμηθῶ. Θά πλησίαζε τά 70. Ἲσως νά τήν ἔχει καλέσει ὁ Θεός τώρα.
Ἀφοῦ ἐξωμολογήθηκε, δέν θυμᾶμαι πῶς, ἦλθε τό θέμα γιατί αὐτό δέν εἶχε σχέση μέ ἁμαρτίες, τή ρώτησα ἄν ἐργάζεται.
- Ὄχι, πάτερ μου, σταμάτησα· δέν μπορῶ πιά ἄλλο νά ἐργάζομαι.
- Καί πῶς ζῆς; Ἔχεις σύνταξη;
- Ὄχι, οὔτε σύνταξη ἔχω.
Μέ κοίταξε λίγο ἔτσι καχύποπτα, ἀγράμματη ἡ καημένη καί μοῦ λέει:
- Πνευματικός εἶσαι, θά στό πῶ. Ἀλλά δέν θά τό πεῖς πουθενά! Ἡ ἐνορία μας ἔκτισε ἕνα νέο ναό, μεγάλο καί ὡραῖο. Ἔγιναν πάρα πολλά ἔργα μέσα στό ναό· εἶχε μείνει τό τέμπλο. Οἱ ἱερεῖς εἶπαν, καί μία καί δυό καί τρεῖς φορές, ὅτι τώρα θά ἀρχίσουμε τόν ἔρανο γιά νά φτιάξουμε τό τέμπλο ξυλόγλυπτο.
Ἐγώ ἀπό μικρή κοπέλα, ὅλη μου τή ζωή, ἐργαζόμουνα «ὑπηρέτρια» καί μέ τά χρήματα πού ἔπαιρνα ἐφτίαξα ἕνα σπίτι. Ἔμενα σ΄ ἕνα δωματιάκι καί τά ὑπόλοιπα τά νοίκιαζα καί ἔτσι ζοῦσα. Πάω, βρίσκω τόν προϊστάμενο τοῦ ναοῦ καί τοῦ λέω: «Πάτερ μου, πόσο θέλει νά γίνει τό τέμπλο;». Μοῦ εἶπε, ἑνάμισι ἑκατομμύριο - τῆς ἐποχῆς ἐκείνης βέβαια, (σημερινά χρήματα εἴκοσι - εἴκοσιπεντε ἑκατομμύρια).
- «Πάτερ μου, ἄκουσε, τοῦ λέω. Ἔχω ἕνα σπίτι· τά πιάνει αὐτά τά χρήματα, ἀλλά ἀναλαμβάνει τό ἐκκλησιαστικό συμβούλιο νά μοῦ δίνει ἑνάμισι χιλιάρικο τό μήνα πού παίρνω ἀπό τά ἐνοίκια γιά νά ζῶ; Ὅσο ζῶ. Μετά δέν θά δώσει τίποτα στούς κληρονόμους μου».
- «Τό ἀναλαμβάνει καί μέ τό παραπάνω καί περισσότερα».
- «Ἀλλά, ἄκουσε - τοῦ λέω -, δέν θά τό ξέρει κανείς. Ἐγώ καί σύ».
Περισσότερα...
